De Haan, Belgium 2007.Mijn jeugd bracht ik aan zee door. Ik woonde in De Haan tot ik naar Gent vertrok om te gaan studeren. Ik herinner mij nog goed dat ik 'n keer, toen ik klein was, een heerlijk kinderlijk gevoel had. Ik liep op het strand en ik voelde hoe onmetelijk bevoorrecht ik was om aan zee te zijn en de wijdsheid te kunnen aanschouwen - hoe dikwijls heb ik mij afgevraagd wat er te zien zou zijn voorbij de mysterieuze lijn die ik dan later horizon ben gaan noemen -. Ik voelde mij als een prins in het Land aan de Zee en bekloeg alle mensen die een eind verderop woonden. Ik zag hun situatie als onuitstaanbaar omdat zij onherroepelijk omsingeld waren door land. Ik herinner mij nog goed het gevoel dat ik had denkend aan de mogelijkheid die ik had te kunnen ontsnappen over zee. Ik ga naar zee vandaag.
1 comment:
Heerlijk hoe jij je jeugdherinnering omschrijft. Gisteren was het voor jou dus nostalgie wat de klok sloeg.
Mooi beeld, zo'n kind in de onmetelijke ruimte!
Post a Comment